YALNIZLIK

Sonbaharda yaprakları dökülmüş çırılçıplak dalları ile kalmış bir ağacım. Etrafta gülüşen insanların arkasındaki karanlığım.
Odamın balkonunda duyduğum tek ses köpek havlamaları, dinlediğim şarkı ve düşüncelerim. En sevdiğim rengin derinliğinde hapsoluyorum; deniz ve gökyüzü. O kadar güzel bir yerdeyim ki bazen dışarı baktığımda yalnızlığımı unutuyorum. Neden yalnız kalmak istedim biliyor musunuz? Kendimi bulmam gerekiyordu. Bir amaç uğruna savaşabilmek için güç toplamam gerekiyordu.

Artık masanın neşe kaynağı ve boş boş espriler yapıp insanları güldüren kişi değildim. Masada oturup boşluğa bakarak kayboluyordum. İnsanları kötü etkilemeye başladığımı, modlarını düşürdüğümü ve onlara iyi gelmediğimi düşündüm. Bu yüzden yalnızlığı ve yeni bir hayatı seçtim. Burada istediğim kadar rezil olabilirim, kimse beni tanımıyor. İstediğim kadar derin derin boşluklara bakıp hayaller kurabilirim, istediğim kadar ağlayabilirim çünkü ben burda sadece herhangi biriyim. Kaybolmaya, unutulmaya, tanınmaya, hiç yaşamamış olmaya, herkesi ardımda bırakmaya ve kendime yeni bir yaşam kurmaya ihtiyacım var. Her yer, her sokak bende bir iz taşıyordu şu an, dolaşıyorum ve herkes yabancı insanların suratlarına bakıyorum ve hiçbirini tanımıyorum. Dışarda bugün ilk kez rahatça ağladım insanların ne düşündüğünü kafamda sorgulamadım çünkü yarın beni unutacaklar o yüzden düşünceleri pek umrumda değildi. Gözlerimden akan yaşları hiç silmedim akmasına izin verdim. Hayatı bugün ilk kez sorgulamadım.

Dışardaki insanların düşüncelerini düşünmedim. Onları aklımda yönetmeye çalışmadım. Bu yüzden biraz bile olsa mutluyum çünkü insanların herhangi birisini umursamıyorum. Bu yüzden herhangi bir şeyi düşünmek zorunda değilim. Hedefim sadece yolum ve kendimim. Sorun yaşadığım insanlar için elimden gelen her şeyi yaptım ama başaramadım önemli değil. Başarmayı çok isterdim demek ki onlar benim hissettiğim duyguları hissetmiyordu. Yapacak herhangi bir şey artık kalmadı, bundan sonrası tamamen kendimi küçük düşürmek ve onursuzlaşmak olur. Bu yüzden hiç kimse için herhangi bir şey yapmayacağım. Sadece kendimle ilgillenip yaralarımı sarmaya çalışacağım. Yeni hayatlar keşfedeceğim, hiç tanımak istemesem bile yeni insanlar tanımak zorunda olacağım. Kimisi belki de iyi insanlardır bana dosthane şekilde yardımcı olabileceği konular olabilir bilmiyorum. Bundan sonra tek yapacağım şey kaçmak ve yoluma bakmak olacak. Kaçtığım herhangi bir insan ya da beni kovalayan herhangi biri de böyle düşünmemizi istemem çünkü bu hayatımda olan insanlara haksızlık olur. Benim kaçtıklarım anılar ve kendimim, hislerimi kontrol etmekte zorluk çekiyorum. Beni çoktan unutmuş ve silmiş insanlar için hala üzülüyorum. Bu kendime yaptığım en büyük kötülük. Geri dönene kadar yalnızlığımda bunları aşmayı planlıyorum. Beni özlemeyen ya da umursamayan insanlar için kendimi üzmenin herhangi bir faydası olmadığını kendime aşılamaya çalışıyorum. Bundan sonra tek hedefim oyunu sadece kuralına göre oynamak hislerimi herhangi bir şekilde dahil etmemek. Hiçbir insan benim hislerimi haketmiyor. Hatalar yapmış olabilirim, kötü şeyler yapmış olabilirim ama genel olarak baktığımda bunların hiçbiri çözülemeyecek sebepler değildi. Bundan sonra herhangi bir insana duygu beslemeyi bırak önemsemek bile tamamen anlamsız.

Yalnız kaldığım sürece kendim de sevmek için bazı nedenler buldum kendimde eksik gördüğüm bazı şeyleri artık eksik olmayacak şekilde düzenlenlemek için bazı planlar kurdum. Mükemmel bir insan mıyım? Kesinlikle değilim. İleride mükemmel bir insan olacak mıyım? Kesinlikle olmayacağım hiçbir insan mükemmel değildir. Bazen hatalarımızı göremesek bile aslında karşı tarafı yıpratan milyonlarca hatalarımız olabilir sadece karşı taraf bunlara herhangi bir ses çıkarmaz. Ben genelde hataların üstünü kapatırım ya da çözmek için konuşmayı tercih ederim. Herkes aynı değildir bazıları hataları çok büyütür ve sizi hikayenin kötü kahramanı olarak ele alırlar. Bu onların vicdanını rahatlatma şeklidir içinde yaşadıklarına bu şekilde kılıf uydurarak kendinlerini aklarlar. Aklasınlar gerçekten aklasınlar kimse mutsuz olmasın gerçekten bunu diliyorum. Her insan hayatının herhangi bir döneminde hata yapar ve bunu düzeltmek için bir çaba harcar. Karşı taraf bir hata içinde olduğu zaman ise kendilerine uyguladıkları hoşgörü ve zamanın onda birini insanlara harcamazlar. O bana şunu yaptı diyip geçerler peki sen ona ne yaptın? İlişkiler ve dostluklar her zaman sarmal yapıdadır her hareket genellikle neden-sonuç ilişkisi doğurur kimimizin hatası çok büyüktür kimisinin ise azdır ama hiçbirimizin hiçbirimize en ufak tahammülü yoktur. Bu yüzden korkuyorum artık insanlardan onların hatalarını çözmek için konuşarak ve uyararak yaptığımı hiç kimse bana en ufağını yapmadı. Ya ben kaybetmekten korkan yufka yüreklinin tekiyim ya da onlar hayatından insan çıkarmak için çabalayan acımasız kişiler.

Hangisi doğru gerçekten bilmiyorum belki benim düşündüğüm düşünce yanlıştır onlarınki doğrudur ama ben insanlara değer verip bazı anlamlar yükleyen biriyim belki de bu tamamen çocukluk. Varsın çocuk olayım dostlarım ben bu yoldan gerçekten şaşmayacağım. Bana göre doğrusunun bu olduğunu düşünüyorum. İnsanlar 1-2 hata yaptığı zaman neden diye sormadan direkt çıkarmak ve silmek inanın bana hiç doğru gelmiyor. Her insanın bence kendine göre yaptıkları hataları düzeltmesi için ve kendini törpülemesi için şansı olmalıdır özellikle belli bir potansiyeli varsa ve zor dönemler geçiriyorsa anlayış göstermek gerekir. Yalnızım çünkü hiçbir insanın hiç kimseye en ufak tahammülü kalmadı. Bu beni gerçekten korkutuyor herkes karşısındaki insanın insan olduğunu unutuyor ve ona robotmuş gibi muamele ediyor. Ben robot değilim, sizler robot değilsiniz hata yapabilirsiniz ve bunu düzeltmek için sizlerin ve benim şansım olmalı içinde sevgi biriktiren herkes karşısında ki insana bir inanç taşımalı ve yardımcı olmalı evet farkındayım kimse kimsenin psikoloğu değil ama eğer işin içinde duygular varsa bunu yapmak o kadarda zor olmamalı. İnsanların hareketlerini daha anlayışla karşılamalıyız. Bu benim şu an için kendimi affetme sürecim kimseyi suçlamıyorum. O kötü şuna bok atim diyerek kendimi aklamaya çalışmıyorum. Sadece kendi doğrularımdan ilerlemeye çalışıyorum. Benim doğrularım sizlerin doğrusu olmak zorunda değil. Aynı şekilde sizlerin doğrusu benim doğrum olmak zorunda da değil sadece birbirimize tahammül göstememiz gerektiğini ve anlayış göstermemi gerektiğini savunuyorum. Kavga etmek için bazı şeyler sebep olabilir ama kesinlikle bırakmak ve terk etmek için sebepleriniz daha da kuvvetli olmalı. Kendimi yinelemek istemiyorum ama insanlardan gerçekten bu yüzden korkmaya başladım. Lütfen hayatınızda ki insanların size gösterdiği sevginin değerini bilin ve affedici olun hatalarını yüzüne vurmak yerine bunlara çözüm üretmeye çalışın.

Eminim bazı şeyler sizin hayatınızda daha da güzel olacaktır. Yoksa benim gibi kaybolursunuz. Yine de biliyorum ki yeniden Talha olabilmek için kaybolup herhangi biri olmaya ihtiyacım var.