MUTLULUK

Mutlu olmak sandığımız kadar iyi midir? Sürekliliği asla olmayan ve bir kez mutlu olduğunda bile seni bağımlı yapan o duygu bir insana ne kadar iyi gelebilir ki?

Hayatta bazı olaylar gelişir ve duygu değişimlerimiz bu olaylara bağlıdır. Mutluluk bu olayların geliştirdiği sonuçların en nadiridir. Hayat her zaman toz pembe değildir. Her zaman işlerimiz, ilişkilerimiz, dostluklarımız ya da hayallerimiz istediğimiz doğrultuda ilerlemezler. Mutluyken dünya bizlere daha canlı gözükebilir, gözlerimiz bile bu büyüden etkilenir. Beraber mutlu olduğumuz insanlarla yan yanayken mutluluğumuza mutluluk katarız. Tüm bunlar ne kadar güzel değil mi? Peki ya madalyonun diğer, hayatın bize kendini en sık hatırlattığı yüzü? Karamsarlıklarımız, üzüntülerimiz ve düş kırıklıklarımız. Mutluluktan daha sık karşılaşmaz mıyız onlarla?

Mutluluk çok güzel gibi görünsede aslında zararlıdır. Bağımlılık yaratır ve hep onun peşinde koşarsın. Her gece gülümsediğin anların sende bıraktığı etkilerin hayaliyle uyursun. Yeniden kavuşmak, kucaklamak istersin mutluluğu. Mutluluk tek tedavisi mutlu olmak olan bir hastalıktır. Yine de şuna inanıyorum ne kadar mutluluğun peşimden koşarsan o kadar mutsuz olursun. Böyle değil midir hayat? Çokk istediğin şeyin peşinden koşarken yolda çıkan engeller yıldırmaz mı seni? Nefesim var devam edebilirim, mutluluğa kavuşabilirim derken kendini ıssız bir sokağın arasında ağlarken bulmaz mısın? Kaçtığın mutsuzluk yakanı kolayca bırakır mı sanıyorsun? Bırakmaz. İstersen yaşadığın her kötü olayı düşünme, sildim de bir gün yeniden hatırlamaz mısın? Tek bir an tüm mutluluğunu çöpe atmaz mı sanıyorsun? Mutluluk dağının zirvesindeyken kayalıklara çarpa çarpa bataklığa batmaz mıyım sanıyorsun? Önemli olan yeniden o dağı tırmanıcak gücünün sende olduğunu fark etmek. Tekrar ve tekrar o dağı tırmanmıyor muyuz? Tek amacımız bu değil mi?

Her insanın mutluluk algısı farklıdır, kimisi çok hırslıdır ve bunu başarıyla endeksler kimisi çok duygusaldır ve bunu aşkla endeksler kimisi yalnızdır ve bunu kalabalıkla endeksler. Ben mi? Ben mutluluğu bunların hiçbiriyle endekslemiyorum ben mutluluğu küçük anlara bırakıyorum. Genel olarak mutluyum ya da mutsuzum demem çok zordur. Üzgünken de mutlu olabilirim mutluyken de üzgün olabilirim tek bir an bile sevinç çığlıklarını dünyaya haykırmam için yeterlidir ama tek bir an bile gözyaşlarımın yanağımından akmasını izleyecek kadar üzgünleştirebilir. Mutluluk herkesin aradığı ama hiç kimsenin gerçekten bulamadığı çaresinin yalnızca mutlu olmanın olduğu bir hastalıktır.